Ο πόνος στα γόνατα κατά τη διάρκεια των καταλήψεων είναι ένα συνηθισμένο παράπονο που μπορεί να περιορίσει σοβαρά την προπονητική διαδικασία ή ακόμη και την καθημερινή δραστηριότητα.
Η κατανόηση των πηγών αυτού του πόνου είναι το πρώτο βήμα για την εξάλειψη και την πρόληψή του, αναφέρει το .
Το σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου είναι μία από τις πιο συχνές αιτίες, που οφείλεται σε ερεθισμό του χόνδρου κάτω από την επιγονατίδα. Η λανθασμένη κατανομή του φορτίου στην επιγονατίδα κατά την κίνηση προκαλεί φλεγμονή και δυσφορία.
Φωτογραφία: Pixabay
Η βλάβη των μηνίσκων, των χόνδρινων αμορτισέρ στο εσωτερικό της άρθρωσης του γόνατος, προκαλεί επίσης οξύ ή επώδυνο πόνο, ιδίως με βαθιά καθίσματα ή στροφικές κινήσεις. Τέτοιου είδους τραυματισμοί απαιτούν συχνά τη συμβουλή ορθοπεδικού χειρουργού.
Η τενοντίτιδα του συνδέσμου της επιγονατίδας (“γόνατο του άλτη”) εκδηλώνεται με πόνο κάτω από την επιγονατίδα που αυξάνεται με την άσκηση, όπως το σήκωμα από το κάθισμα. Η κατάσταση αυτή σχετίζεται με υπερφόρτωση του τένοντα.
Η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, η οποία χαρακτηρίζεται από φθορά του αρθρικού χόνδρου, μπορεί να προκαλέσει πόνο, δυσκαμψία και τσάκισμα με οποιαδήποτε κίνηση κάμψης-έκτασης, συμπεριλαμβανομένων των καταλήψεων. Οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία ή ο τραυματισμός στο παρελθόν αποτελούν παράγοντες κινδύνου.
Η ακατάλληλη εμβιομηχανική της κίνησης αποτελεί βασικό παράγοντα κινδύνου: τα γόνατα κλειδωμένα προς τα μέσα (βλαισότητα), το ανεπαρκές ή υπερβολικό εύρος, οι φτέρνες εκτός δαπέδου δημιουργούν αφύσικη πίεση στην άρθρωση. Η διόρθωση της τεχνικής συχνά επιφέρει σημαντική ανακούφιση.
Αδυναμία ή ανισορροπία των μυών που περιβάλλουν το γόνατο (ιδίως των γλουτιαίων και των μεσαίων μηριαίων μυών) δεν είναι σε θέση να σταθεροποιήσουν επαρκώς την άρθρωση κατά τη διάρκεια της φόρτισης. Αυτό οδηγεί σε αντισταθμιστικές κινήσεις και υπερφόρτωση της συνδεσμικής συσκευής.
Η αγνόηση του πόνου και η συνέχιση της άσκησης με δύναμη μπορεί να επιδεινώσει τον αρχικό μικροτραυματισμό σε σοβαρό τραυματισμό. Η χρόνια φλεγμονή συμβάλλει στην επιτάχυνση της φθοράς των αρθρικών επιφανειών.
Για την ακριβή διάγνωση και τον αποκλεισμό σοβαρών παθολογιών (ρήξεις συνδέσμων, μηνίσκων) απαιτείται συμβουλή γιατρού (ορθοπεδικού, τραυματολόγου) και ενδεχομένως ενόργανη διάγνωση (υπερηχογράφημα, μαγνητική τομογραφία). Η αυτοδιάγνωση μπορεί να είναι λανθασμένη.
Το αρχικό βήμα για την επίλυση του προβλήματος είναι η τροποποίηση της επιβάρυνσης: προσωρινή μείωση του βάρους των βαρών, εγκατάλειψη των βαθιών καταλήψεων ή αντικατάσταση της άσκησης με λιγότερο τραυματικές εναλλακτικές λύσεις. Η επαρκής ανάπαυση μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή.
Ο ακρογωνιαίος λίθος της πρόληψης και της θεραπείας είναι η κατάκτηση της ιδανικής τεχνικής των καταλήψεων υπό την καθοδήγηση εξειδικευμένου προπονητή. Δώστε προσοχή στη θέση των ποδιών, των γονάτων, της λεκάνης και στο βάθος του καθίσματος.
Η ενδυνάμωση των μυών σταθεροποίησης του γόνατος (γλουτιαίοι, τετρακέφαλοι, πίσω μέρος του μηρού) και η βελτίωση της ευλυγισίας (ιδίως των μυών της γάμπας και των καμπτήρων του ισχίου) δημιουργούν έναν μυϊκό κορσέ που προστατεύει την άρθρωση. Οι τακτικές ασκήσεις σταθερότητας είναι επίσης σημαντικές.
Η προθέρμανση πριν από την άσκηση προετοιμάζει τις αρθρώσεις και τους μυς για την άσκηση, ενώ η προθέρμανση και οι διατάσεις μετά βοηθούν στην αποκατάσταση και τη διατήρηση της ελαστικότητας των ιστών. Μην αμελείτε αυτά τα βήματα για την υγεία των γονάτων.
Διαβάστε επίσης
- Τι να τρώτε για πυκνά μαλλιά: 5 τροφές που τονώνουν την ανάπτυξη και τη λάμψη
- Πώς να απαλλαγείτε γρήγορα από τον λόξυγκα στο σπίτι: Αποδεδειγμένες τεχνικές συγκράτησης της αναπνοής
